اخرین پرتره

Pencil sketch

چهره خشم خصم    name

B6,B8.B4 USLAND

B6,B8,B2 FABER CASTELL

B6,B8 Owner

Dimantion : A3 

لحظات خوب

روزهای دوشنبه و سه شنبه را بیشتر دوست می دارم .با اینکه حجم کارهای روزانه ام در این دو روز بیشتر از همیشه است.  اما به نظرم انرژی های بهتری را در این دو روز دریافت می کنم . حس بهتری دارم و کارها را با انگیزه بیشتری انجام می دهم.  کلا خوشحالم.  

چون می خوام تو قلب بهشت باشی، گفتم.

دقت کردین وقتی همه تو صفحه ات میان نظر میدن چقدر خوشحالی، بعد. یهو همه جاخالی میدن و هیچکس نظر نمی ده.  

یکی نیست به اینا بگه بابا وقتی میاین نظر میدین، آدم شرطی میشه، شرطی.  

می دونی یعنی، یعنی آدم عادت می کنه به اینکه بهش توجه بشه. ببینه یه کی داره حرفا شو می خونه . ببینه یه کی داره بهش اهمیت میده.  

اصن می دونستم چیه، هرکی بیاد حرفا رو بخونه و نظر نده گناه کبیره کرده.  دیگه حالا خود دانی.  من فقط قصدم خیر بوده، خواستم بدونی گیر و گول اعمالت از کجا اومده.  دیگه خود دانی.  

نوچ، اینطوری نمی شه.  هر طور فکر می کنم می بینم مدیون دیگران بودن اتفاق خوبی نیست.  

من دلم می سوزه که نصیحت می کنم. چون دوست دارم تو قلب بهشت جا بشی اینا رو می گم والا خود دانی.  

از ماگفتن بود.  

اگر دوست داشتید نظر بدید.

سلام سلام 

روز همه عزیزانی که این صفحه را می خوانند بخیر. 

امیدوارم لحظات به کام باشه.  

سطر به سطر دلم را حفظ شدی که چه؟

هرچقدر مقاومت کردم که ننویسم، از حال بدم ننویسم نشد که نشد  . انگار حالم خوب نیست . دلم عجیب گرفته . غمگینم.  

باید یه فکری به حال خودم بکنم.  

یک کلمه حرف حساب

اکسیژن

ایکاش فراموش کردن تلخی ها آموختنی بود .گاهی اوقات چنان زخم عمیقی روح را می آزارد که فراموش کردن تنها دوای درد ها می شود . شاید در چنین شرایطی باید همه چیز را رها کرد.  گاهی اوقات رفتن یک شروع دوباره می شود.

شاید دلم از زمین و زمان گرفته و دنیایم تنگ تر از همیشه شده که حال و هوایم ابری شده.  

انگار برای ادامه حیات اکسیژن کم آورده ام.  

قوز بالا قوز

سفر همیشه اتفاق خوبی ست، خصوصاً اینکه بدون یک برنامه ریزی قبلی با به صورت یک اتفاق خوب حادث شده باشه.  یعنی یهویی باشه. 

اما به هرحال مسائلی را هم با خود به همراه داره . مثل عقب افتادن از کارهای روزمره و شغلی . 

این مقدمه را نوشتم که بگویم عجیب از کارها عقب افتادم.  در این هاگیر و واگیر، هوس نوشتن و کشیدن پورتره هم قوز بالا قوز شده.  

روز از نو روزی از نو

زمان می چرخد و روز دیگری آغاز می شود.  کبوتر ها پشت پنجره اتاق می خوانند، شاید سعی دارند بگویند که روز دیگری آغاز شده.  لبخند بزن،که زندگی با خنده های تو آغاز می شود.  

سعی دارند بگویند که امروز هم خداوند با عشق به تو نگاه می کند و هر  لحظه عشق خداوند درون رگ هایت جریان می،یابد .

این یعنی اگر روزی، جایی تنها شدی، بدان که خداوند با تو و درکنار تو ست.  این لطف خداوند به همه بندگانش است.  چه بنده خوب و چه بد ،  چه زن و چه مرد، پیر و جوان و کودک فرقی برایش ندارد  ، خداوند همراه همیشگی ست.  

تنها باید او را در درون خودت جستجو کنی  تا بیابی.  

خسته از هر چیزی

گاهی دلم می گیرد از هر چه باید و نباید.  انگار خسته از هر ایدئولوژی ام.  خسته از هر جهان بینی.  

شاید من همه چیز را در ایدال ترین حالت ممکن می خواهم.  اصلاً،   فکر کن من یک آرمانگرا هستم   با  آرمان های بی نتیجه چه کنم؟  

گاهی به زندگی و.تمام موجودیتش می اندیشم.  شاید زندگی به بازی گل یا پوچ شباهت دارد که ما فقط پوچ ها را پیدا کردیم . پس گل ها کجاست؟  

چرا هرچه می گردیم، کمتر می یابیم؟