گاهی غم به اندازه ی یک کوه می آید و قطره قطره رخت خویش می بندد . با خود درد می آورد و اندوه به یادگار می گذارد . یعنی که ماهیت درد پیوسته به جاست . چه آن زمان که می آید ،چه آن زمان که می رود .
پی نوشت :
اخمها پایین است و دیگر اثری از دل نیست .
تیتر مطلب تف است . لطفاً درست بخوانید.
