غم و چند نقطه

دلم بارانی ست . از تو چه پنهان می خواهد ببارد اما مگر می شود میان انبوه چشم ها بارید . نه کنجی ست که بتوان به آن پناه برد و نه دلی  که در آن خانه کرد . انگار به دنبال گم شده ای می گردم . 

وقتی به خود می آیم به هرچه نگاه می کنم جز سنگ و تیشه و آهن نیست . و من چقدر غمگینم .