سه نقطه

در روزهای عجیبی سیر و سیاحت می کنیم . نه زندگی ؛ زندگی می شود نه هوا هوای نفس کشیدن . 

عشق که در فکر خالی کردن میدان بیوفتد , حال و هوای زندگی دیگر مجال لبخند نمیگذارد . 

مثل یک تابلوی نیمه کاره محتوای زندگی رنگ می بازد . 

 

تف

روی سنگ قبرم بنویسید [آدمی بود که دیگر نیست ]

 

این همه شعر و باغ و بوستان برای آدمی که نیست؟ که چه ؟اصلا این زندگی مفهوم بودن هم دارد ؟مدام غرق نبودن هاییم . 

اصلا باشد یا نباشد که چه ؟

در زمانه ای که سنگ روی دیوار اعتبار می گیرد اما انسان نه ؟ بودن یا نبودن مگر فرقی دارد ؟ 

یک عده ی نفهمیده ی نسنجیده همیشه مرده خور مرده پرستند . عزت و احترام بعد مرگ یعنی چه ؟