افسوس

گاهی اوقات فضای مجازی افسوس خود را در دل آدمی به جای می گذارد . لایو زیبایی در خصوص شاهنامه و تاثیر آن در زندگی امروزه داشتم که متاسفانه دچار باگ اینستاگرام شد و حدف شد  و صد  افسوس . 

 

نظامی گنجوی

در حلقه عشق جان فروشم

بی‌حلقه او مباد گوشم

گویند ز عشق کن جدائی

کاینست طریق آشنائی

من قوت ز عشق می‌پذیرم

گر میرد عشق من بمیرم

پرورده عشق شد سرشتم

جز عشق مباد سرنوشتم

آن دل که بود ز عشق خالی

سیلاب غمش براد حالی

یارب به خدایی خدائیت

وانگه به کمال پادشائیت

کز عشق به غایتی رسانم

کو ماند اگر چه من نمانم

از چشمه عشق ده مرا نور

واین سرمه مکن ز چشم من دور

گرچه ز شراب عشق مستم

عاشق‌تر ازین کنم که هستم

 

"نظامی گنجوی "

 

روز بزرگداشت نظامی گنجوی 

غر نوشت

سلام. سلام . 

دیروز ،  روز جشن گلدان بود و من به کلی فراموش کردم . 

خداراشکر از مطالب نیمه کاره ما نظری در نمی آید.  کلا انسان های امروز موجودات خنثایی هستند . از این جهت نه خانی می رود و نه خانی می آید.  . 

 

 

پ‌ن : 

گاهی اوقات موبایل ها از سواد ناقص خود استفاده می کنند و کلمات را هر طور که می خواهند می نویسند .....

چند کلمه حرف حساب نیمه کاره

آنقدر در  قیل و قال افکار و عقاید و باورها هستیم که فراموش می کنیم زندگی می تواند ساده تر هم باشد اگر و فقط اگر "خودت باشی . "  

انسان آزاد آفریده شد و اسارت وقتی اتفاق افتاد که با افکار غلط برای خود بند بسازیم . 

اگر بتوانم غلبه کنم بر ترس  از گفتن اینکه عشق هم نوعی بند است . اما بندی که دلخواه  انسان ها ست . 

 

پ.ن: 

تا اومدم چند کلمه بنویسم انواع مختلف کار ها پیش آمد 

ادامه صحبت بماند برای بعد . 

پیش فرضی نیست

بوی بهار که می آید درختان و گلها از خواب بیدار می شوند . یعنی وقتش که می رسد جوانه ها آگاه می شوند ،هوشیار می شوند.  آگاهی حاصل بیداری ست .  نتیجه  آگاهی و بیداری ، شکوفا شدن لست . 

شاید این خواست طبیعت است که زمان را قربانی  کند برای لحظه ی بیداری،  .بی شک جای گله و شکایت نیست . 

بهار فصل زیبایی و شادی ست . فصل دیدار های تازه . با خود امید می آورد . . عشق هدیه می دهد . 

اگرچه زمستان های سخت را گذراندیم اما بهار که می رسد کسی به سختی زمستان نمی اندیشد . بهار امید آینده است  و انسان به امید ، به عشق  زنده است  و ظرف احساس دیگر خالی نیست . 

شهر دور

وقتی میای صدای پات از همه جاده‌ها میاد
انگار نه از یه شهر دور که از همه دنیا میاد
تا وقتی که در وا میشه لحظه دیدن می‌رسه
هر چی که جاده‌ اس رو زمین به سینه من می‌رسه
ای که تویی همه کسم بی تو می‌گیره نفسم
اگه تو رو داشته باشم به هر چی می‌خوام می‌رسم 
وقتی تو نیستی قلبموواسه کی تکرار بکنم
گل‌های خواب‌آلوده رو واسه کی بیدار بکنم
دست کبوترای عشق واسه کی دونه بپاشه

تجربه

به قول حضرت حافظ

روزِ مرگم نفسی وعدهٔ دیدار بده

وان گَهَم تا به لَحَد فارغ و آزاد بِبَر

قطعا مرگ پایان راه نیست و روح به سفر خود ادامه خواهد داد. مثال پرواز از جهانی به جهان دیگر  . اما گاهی اوقات زندگی برای زنده ها سخت می شود . دلتنگی ، تنهایی و عدم توانایی جایگزین کردن کسی که دیگر نیست سخت ترین بعد تجربه است . بله تجربه . همه ما در هر لحظه از زندگی در حال کسب تجربه ایم . 

من در این تجربه سخت آموختم دلیلی به جایگزین کردن نیست فقط باید بپذیرم که روح به سفر خود ادامه خواهد داد خصوصا  با اندک شناختی که از اعتقادات آن شخص داشتم  خوب می دانستم که حال مومن مصداق بیت حافظ است . 

لیکن حساب تنهایی و دلتنگی چیز دیگری ست . استخوان خورد می کند  اما باور داشته باش ، آن کس که درد می دهد درمان هم می دهد . چاره این تنهایی و دلتنگی اندکی  صبر است . و در پی این سپر عمری سپری می شود . 

در سپری کردن این تجربه تلخ ،چنان تنها بودم که  حتی در نگاهم کسی نبود  تا بخواهم اندکی  قلبم را جلا دهم  و یا به شانه ای پناه برم .حتی شعوری برای درک شرایط تغییر یافته هم نبود .  به هر طرف که نگاه می کردم مصداق  بیت مولانا بود

هر کسی از ظن خود شد یار من

از درون من نجست اسرار من

 

در این آشفته بازار ،انگار  هرکسی تیشه به رست داشت و به ریشه می زد . 

  به ناچار به خود و خالق خود پناه بردم تنهایی ام را با کار پنهان کردم و روزهای فراغ را پشت سر گذاشتم ‌ . از سر تنهایی خود آموختم گوش شنوایی باشم برای تسکین درد تنهایی آدم هایی که مثل من مشغول تجربه ی زندگی در شرایطی دیگر اند . 

در یک چنین شرایطی فراموشی معنایی ندارد  و امکان پذیر نیست خصوصا اگر وابستگی عاطفی نیز وجود داشته باشد .  . 

از طرف دیگر آدم ها در هر سنی نیاز مند آن روح حمایت گر اند  . در این بین از دست دادن حامی هم به حجم تلخی و آزار این روزها می افزاید و خلاصه حکایت ما حکایتی ست عجیب که "گل بود و به سبزه نیز آراسته شد " آموختم که حامی خود باشم.  هیچ تکیه گاهی محکم تر از زانو هایم نیست 

و نقش زمان .... شاید بزرگترین تسکین در  این تجربه  زمان بود .ثانیه هایی که می دویدند و پس از آن کاری که گذر زمان را از یاد می برد . 

 

باقی برای وقتی دیگر ......

بی حاصلست یارا اوقات زندگانی

دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

ابری که در بیابان بر تشنه‌ای ببارد

ای بوی آشنایی دانستم از کجایی

پیغام وصل جانان پیوند روح دارد

 

سودای عشق پختن عقلم نمی‌پسندد

فرمان عقل بردن عشقم نمی‌گذارد

باشد که خود به رحمت یاد آورند ما را

ور نه کدام قاصد پیغام ما گزارد

 

استاد سخن سعدی 

مادر

دست ودلم به هیچ چیز نیست وقتی غم دنیای درونت را درک می کنم . وقتی عمق ناراحتی را می فهمم  وقتی یک یک اشک ها را می شمارم .

گاهی اوقات تقدیر را باید پذیرفت . 

نمی دانم تو به اینگونه مسائل چطور نگاه می کنی . منظورم رشد سلول‌ها در یک بازه زمانی و نهایتا تعریف استعاری مرگ یا مشیت الهی منطبق بر پیمانه تعیین شده که انسان‌ها در میزانش  دخالتی ندارند . اماهرانچه تعریفی که به آن اختصاص داده شده ، دلیل بی چون چرایی ست که ناگزیریم بپذیریم . این تحمیل طبیعت است بی هیچ حرفی . 

 

 

انتخاب

قطعا  ما در هر لحظه از زندگی در دو راهی مسیر انتخاب قرار می گیریم . اما اگر . انتخاب از روی عشق و علاقه ،توانایی. منطقی درست باشد قطعا درست است .