شب ها که سکوتست و سکوتست و سیاهی
آوای تو می خواندم از لایتناهی
آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شبها که سکوتست و سکوتست و سیاهی
امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی
وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی
فریدون مشیری
اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
قضای عهد ماضی را شبی دستی برافشانم
چنانت دوست می‌دارم که گر روزی فراق افتد
تو صبر از من توانی کرد و من صبر از تو نتوانم
# سعدی
به قول حضرت حافظ
دلم جز مهر مه رویان طریقی بر نمی‌گیرد
ز هر در می‌دهم پندش ولیکن در نمی‌گیرد
خدا را ای نصیحتگو حدیث ساغر و می گو
که نقشی در خیال ما از این خوشتر نمی‌گیرد
بیا ای ساقی گلرخ بیاور باده رنگین
که فکری در درون ما از این بهتر نمی‌گیرد
صراحی می‌کشم پنهان و مردم دفتر انگارند
عجب گر آتش این زرق در دفتر نمی‌گیرد
همین چند بیت این غزل حال عجیب خیلی از ما آدم ها ست. .
خاطراتت همیشه در دلم زنده است. هر سال این موقع با حرفها و با کارات یادآوری می کردی که فردا تولدته.
عزیزترینم تولدت مبارک . هزار بار تولدت مبارک. هزار بار....
هر وقت از همه دنیا نا امید میشم، یا وقتی از زندگی سیر میشم میآی به خوابم و دلداری می دی. اینقدر دستم ازت کوتاه شده که دیگه نمی تونم تو رو داشته باشم.
اینقدر ازم فاصله داری که فقط می تونم توی خواب پیدات کنم. دلم می خواست امروز داد بزنم ،فریاد بزنم. سنگ روی قبر را بردارم و بغلت کنم. دلم می خواست یک بار دیگه صدام کنی. فقط یک بار دیگه.
به محض اینکه اومدم بالای سرت وجودت را حس کردم. پاک و نقره ای بودی. می درخشی. چشمام را بستم و نفس کشیدمت.
قلبم داره می سوزه. قفسه سینه ام سنگین میشه وقتی می دونم هر کاری کنم ،دیگه تو رو ندارم. بیشتر از همیشه بهت احتیاج داشتم. احتیاج داشتم که باشی، که نفس بکشی. با من حرف بزنی.
دیشب تو خواب بهم می گفتی از اینکه غصه می خورم ناراحتی. با غصه های من غصه می خوری. با گریه های من گریه می کنی، مثل همون موقع که روی زمین بودی دست خودم نیست. تو آسمونی شدی، من اینجا روی زمین جا موندم.
مثل همیشه برات تسبیح می زنم. فاتحه می خونم، خیرات می دم . اما دلم سبک نمیشه.
هیچ وقت آخرین باری که بغلت کردم را فراموش نمی کنم . همه تو رو با خنده های،قشنگت به یاد میارن و من تو رو با تمام لحظات خوبی که کنارت داشتم به یاد میارم.
اینقدر خای خالیت بزرگه که با هیچ چیز و هیچ کسی پر نمی شه.
دلم برای بغل کردنت تنگ شده. . برای اینکه سرتو روی پام بذاری و موهاتو نوازش کنم. چشماتو ببندی و بگی دستات آرامش میده.
دنیا بدون نو، اون دنیایی که باید باشه نیست.
حالم خیلی بده.
تو یک نفر نبودی، درد نبودن کدوم تحمل کنم.
برات دعا می خونم.
"من یک زنم و به زن بودنم افتخار می کنم. "
شاید این جملات را در دنیای امروزه، زیاد شنیده باشید. به لحاظ دستوری جملات ساده ای هستند اما نمایانگر یک مکتب یا دیدگاه و یا جنبشی خاص در تمام جوامع بشری شده اند.
درواقع دیدگاه پسامدرن، با جنبش زنان آغاز و به صورت همه گیر در جوامع مختلف نمودار شد. دیدگاهی که کمربندی انتزاعی را بین قشر زن و مرد در جامعه اعمال می کند. نتیجه آن، با قدری جانب داری ، به سالارگری قشری خاص منجر میشود.
به اعتقاد من هر دو دیدگاه یا سالارگری می تواند مخرب باشد، چرا که در این دیدگاه متعصبانه با فشار یک قشر بر قشر دیگر، صورت کلی، یک جامعه را از اعتدال خارج می کند. این مسئله یعنی ارزش و اعتبار اجتماعی قشری را بر قشر دیگر جامعه ارجحیت دادن. نتیجه این ارجحیت، بدون شک، سَرخوردگی قشری از جامعه است.
زنان و کودکان قشر آسیب پذیر جامعه هستند. شاید بخشی از این. آسیب پذیری را مدیون طبیعت هستند. اگر طبیعت قدرت باروری را به زن. ( ماده) داد، در مقابل آن، همراهی این باروری را در اختیار مرد (نر) قرار داد. یعنی طبیعت هم با توجه به قوانین ثابت و نوشته نشده خود، به دنبال رسیدن به تعادل، بین این دو قشر می باشد.
اگر بپذیریم که انسانها، اولین قوانین زندگی اجتماعی خود را مدیون طبیعت هستند. پس باید بپذیریم که با پیروی از همین قوانین به سمت برابری این دو قشر پیش برویم. یعنی تعادل اجتماعی را به زندگی بشری بازگردانیم.
جامعه در اصطلاح محصول گرد آمدن انسانها و کنش‌های متقابل میان آنان است که باهم زندگی میکنند و در رسیدن به هدف معینی با یکدیگر همکاری دارند. به‌علاوه معیارها و مقرراتی ساده یا پیچیده بر روابط عادی آنها حاکم است و نهادها و سازمان‌هایی، تداوم و پایداری اجتماع آنان را تامین می‌کند.
انسان ذاتاً موجودات اجتماع هستند و تمایل دارند که به صورت جمعی زندگی کنند. در این بین، غریزه جنسی انسان تنها عامل غالبی است که افراد بشر را به گرد هم آمدن و تشکیل زندگی اجتماعی سوق می‌دهد.
شاید به همین دلیل است که زنان و کودکان قشر آسیب پذیر اند.
اولین عامل تخریب یک جامعه، شاید تخریب فلسفه سکسوالیته بین انسانها ها، در برخی جوامع خاص بود. . حتی در این دیدگاه نیز، زنان آسیب پذیر ترند. معتقدم هرچیزی که از اعتدال خود خارج شود به مراتب مخرب تر خواهد بود .
هدف از نوشتن این جستار،اجتماعی را به حساب ایدئالیسم بودن یک زن و آرمان های او برای رسیدن به یک برابری های اجتماعی بدانید .
"آرزو که بر جوانان عیب نیست "
امروز روز درختکاری ست.
تا می توانید درخت بکارید. هی درخت بکارید .
......
به هر حال
روز درختکاری مبارک
آفت به ریشه زد
وَ من گریستم
باران چشم هایم
به خاک بی وجود
صیقل داد
تندیسی شد از
من، آفت و عشق
#واژه
#مریم_راد_واژه
#آفت
#شعر_سپید
@ashenayeeshgh
چقدر خوبه آدم چند تا دوست خوب داشته باشه بتونه باهاشون حرف بزنه.
گاهی اوقات حصارها ی تنهایی را باید شکست . با کسی که بتوان به همه وجودش اعتماد کرد. به رفتار و گفتار و کردارش،بتوان اعتماد کرد . .
حصارهای تنهایی را باید با کسی شکست که وقتی دستش به سمتت دراز می شود، بشود به بودنش تا به ابد اطمینان داشت. دستش را گرفت و تا افق ها پرواز کرد.
کسی،که بال پروازت بشود نه عامل شکستن بالا هایت.
کسی که دوست و یار و غمخوارت باشد ،نه اینکه دشمنی در لباس دوست باشد
کسی باشد که بیاید و مهمان دلت بشود وهرگز نرود. انقدر که روز و شبت با او جان بگیرد. کسی باشد که لحظه هایت را رنگین کند، نه اینکه رنگ زندگی ات را بگیرد.
کسی باشد که حس بودن را، عاشقی را ،لبخند زدن را هدیه دهد و به همان اندازه هدیه بگیرد. نه اینکه همه ی هست و نیستت را بگیرد و رفیق نمیه راه بشود. به جای عشق، کینه و نفرت هدیه دهد.
کسی که هنرپیشه ی زندگی نباشد .خودِ خودش باشد. عاشق باشد نه فارغ.
کسی که حرفش حرف باشد، آنقدر که بشود به تک تک حرف های قسم خورد.
کسی که نگاهش عشق باشد، رفتارش، عملکردش و گفتارش عشق باشد . و به همان اندازه عشق بگیرد .
بعضی آدم ها نوشدارو هستند و بعضی دیگر سمی کشنده. نوشداروی زندگی یکدیگر بشویم نه سم کشنده.
