حال و هوایی تفی ست

گاهی غم به اندازه ی یک  کوه می آید و قطره قطره رخت خویش می بندد . با خود درد می آورد و اندوه به  یادگار می گذارد . یعنی که ماهیت درد پیوسته به جاست . چه آن زمان که می آید ،چه آن زمان که می رود . 

 

 

پی نوشت : 

اخمها پایین است  و دیگر اثری از دل نیست . 

تیتر مطلب  تف است . لطفاً درست بخوانید.