وقتی که مترو بود.

سلام . سلام  

به مظلومیت زمستان فصلی نیست. و قتی برف می بارد و لکه های سیاهی زمین پنهان می شوند و  آدم ها به کنج امن خود پناه می برند یا شاید  آن لحظه که تعبیرش سر در گریبان است  و زمستان مهجور می ماند که  نه یاری ست و   نه یاوری . دلم خواست که لبخند جهان را ببینم  دقیقا وقتی  که زمستان از غم تنهایی نفس های آخر را می کشد و بهار مثل همیشه عرض اندام می کند  . کش مکشی بین بهار و زمستان غوغا می کند ، و من مدعی می شوم هر طور که چرتکه بیاندازی ،  بزرگ می شوم . لابه لای این کش مکش ها بزرگ می شوم  . هم بهاری ام و هم زمستانی   . گاهی سبز سبزم گاهی سفید .