نجوا

maryam rad:

*نجوا 

▪️  وضو گرفتم به اشکهایت 

تطهیر شدن مسلک من است 

تیمم می کنم به نگاهت 

مسح می کشم به چشم هایم به پهنای صورت 

لبخند می زنم به خنده هایت 

نجوا می کنند که اغوا شده است 

▪️چشم ها را می بندم 

دریچه ی بسته سو سو نمی زند 

و از چشم هایت از خنده هایت 

از دستهای نوازشگرت  گذشتم 

گذشتن سهم کوچکی از من بود 

هنگامی که ضرورت عبور بود 

مثل عابری ساده 

از رد پای خاطرات من 

عبور عبور عبور 

▪️سجاده سجاده 

سجده کردم به رد پای تو 

انگار حک شده است 

عطر تنت در کوچه  پس کوچه های خاطرات من 

اکنون عابری عصیانگرم 

فریاد می زنم 

چله نشین نجوای چند ساله ام 

عشق پیشه ام 

عشق تیشه ام 

عشق همه آیین من است . 

#واژه_مریم_راد 

#شعر_سپید 

#نجوا 

#عشق

@ashenayeeshgh

شاید از همین الان

سلام . سلام . 

انگار واقعا دلم برای اینجا و این صفحه تنگ شده . سعی می کنم یک سوژه برای گفتن پیدا کنم تا کم کم قلمم را آتیش کنم . 

زندگی عطر و بوی خوبی نداره  . نیاز به حرکت داریم . 

نیاز به بهتر شدن . 

عشق هم به جای خود . ( کسی چه می داند )

. اسفناج بابا اسفناج

گاهی اوقات حرف هایی می شنوی که وسط سرت اسفناج سبز میشه .

کلا  آدم های با اعتماد به نفس را دوست دارم.  همیشه فکر می کنم ادم های با اعتماد به نفس در زندگی مفیدند  به پوشش گیاهی کمک می کنند . برای همینه گاهی اوقات رو سر ادم اسفناج سبز میشه.  

حالا هر چی

زندگی گاهی اوقات همینقدر ساده است . شما یه چیزی می خوای اما  زندگی یه جور دیگه پیش میره.  

نفسی عمیق و عمیق تر

دنیای این روزهای زندگی ام، دنیای عجیبی ست پر از کش مکش های بیهوده ،پر کابوس های بی معنا و پر از تنهایی . خبری از آرامش نیست.  

خودم را دلداری می دهم و می گویم هر لحظه از زندگی یک تجربه است . تلخ و شیرینی این تجربه ها به نتیجه آنها بستگی دارد و بعد از آن  یک نفس عمیق می کشم و دوباره به خودم می گویم عشق هم یک تجربه است . تجربه عاشقی  جز بزرگتربن تجربه های زندگی هر  انسان ست . تجربه ای که در نهایت زیبایی می تواند یکی از  تلخ ترین حادثه ها باشد . باز هم یک نفس عمیق می کشم و نفس آخر از تجربه های تلخ زیباست . تلخ است به وسعت تنهایی و شیرین است به اندازه ی، لبخندی بعد از مرور چند خاطره . 

باز هم نفسی عمیق 

باز عم نفسی عمیق 

و نفسی عمیق 

به یاد عشق ،چشم هایم به زندگی باز می شود . انگار جان می گیرم.  دوباره زنده می شوم.  عشق به من جان می دهد . 

نفسی عمیق می کشم و عشق را در اعماق وجودم می طلبم.  عشق را می طلبم و همه وجودم جاری می شود . 

اگر با خودم صادق باشم ،می توانم بگویم که عاشقم.  

زنده باشید به مهر 

" واژه" 

کاش از ارزش های زندگی ضد ارزش نسازیم .

آدم ها می آیند و می روند و غوغا به  پا می کنند . گاهی آنقدر غرق نداشته های خود می شوند که تمام حق تو را به جای حق خودشان طلب می کنند و گاهی  آنقدر دارا می شوند که بذل و بخشش های بی مورد می کنند به حدی که  دیگران بخشش را وظیفه ای می دانند که در قبال آنها به روی شانه ات مانده. 

هم مورد اول به دوش انسان  سنگینی می کند و مورد دوم . 

شاید این ما هستیم که حدود دیگران را در مواجهه با  خود تعریف می کنیم . این ما هستیم که مرز های زندگی خود را تعریف می کنیم. 

گذشت ،بخشش و بخشیدن و .... مفاهیم ارزشمندی هستند .  به گونه ای رفتار نکنیم که مفاهیم خوب و ارزشمند، به ضد ارزش ها تبدیل شوند . از هنجارهایی که می توانند شیوه درست زندگی کردن را بیاموزند ،ناهنجاری نسازیم . که قطعا در مراحل بعدی ،بهای مادی و معنوی بیشتری را برای درمان این نا هنجاری ها باید پرداخت کنیم.  

چه کنم چیکار کنم

سلااام .سلااام 

اومدم سلامی عرض کنم و برم . دارم سعی می کنم دوباره کلاف زندگی را از سر بگیرم و حامل یک اتفاق تازه بشم . 

شاید یک داستان جدید ،شاید یک پورتره جدید . اصلا شاید یک شعر جدید . نمی دونم شاید یک موسیقی جدید . 

هر چیزی که منو به زندگی امیدوار کنه و یک تعریف قشنگ به زندگیم بده  . 

دوستانم که منو می خونند .،راهنمایی کنند . به نظر شما چه کنم   که هم حالم بهتر بشه و هم یک کار هنری جدید باشه. 

منتظر نظرات عزیزانم هستم.  

چشمان منتظر به در

ثانیه ها می تازند بر جسم و روح انسان . گاهی زمان  بر جسم و جان قالب می شود.  گاهی جسم و جان است که بر زمان قالب می شود.  و نتیجه  اول جز پیری نخواهد بود و نتیجه دوم سرعت عملی ست که دست رقیبان را در حنا می گذارد.  

عشق اگر عشق باشد آرام و قرار را می ستاند و هله به پا می کند. سور و سات عشق که استخاره ندارد.و چشم منتظر به در، هم خواب و خیال... .  

مبتلا

maryam rad:

قبای کهنه ی تقدیر به جان و دست و تن افتاد 

خیال روی تو شب بنام آینه افتاد

به لطف آینه هر شب نگاه خاطره چیدن 

ودیعه های شکر خند در نگاه تو چیدن 

بگو جان عزیزت به سهم عشق غریبی 

که مبتلای سجودی و مبتلای قریبی 

به مردمی که برایت دعای خیر ندارند 

دعای خیر بخواهی که سهم درد نکارند 

چه آتشی که بسازند و خاطری که ببازند 

چه نقشه ها که ندارند دسیسه ها که بسازند 

امید وصل ندارند که رسم درد بخوانند 

برای روی تو شب دعای صبر بخوانند 

برای شرح حقیقت به آسِمان گریزند 

<< یقین بدان که یقین وار از گمان بگریزند >>

#واژه 

#مریم_راد_واژه 

#مثنوی 

@ashenayeeshgh

🔹مصرع آخر، تضمین از مثنوی معنوی مولانا

شاید در خود گم شدن

شاید گم شدن در خود.

در جستجوی درونم تو را می بینم در جستجوی بیرونم تو را می،بینم

مثل خدا شده ای.  انگار همه جا هستی اما نمی یابمت.  کنکاش می کنم اما نمی،بینمت.  قهر می کنی، پیچ و تاب می خوری.  به دنیای درونم سفر می کنی و اندکی گله مند می شوی.لبخندی می زنی و از موهایم حرف می زنی.  

هستی اما در کنار من نیستی.  

نه معنای بودنت را می فهمم و نه معنای نبودنت را.  

نه هستی و نه نیستی.  

زندگی را" با نفسی عمیق در خود گم شدن،"که، نه، قدری فراتر یافته ام.  کجای این زندگی نشسته ای. ؟  کجای این زندگی نشسته ام.؟ 

ثانیه ها رنگ می بازند، عمر می گذرد.  لبخند ها کمرنگ می شوند، شادی ها کمتر و کمتر.  روح خسته از تن، تن خسته از روح .انگار پیری نشو و نما می کند.  

از تن خسته، روح خسته تر چه می خواهی؟ 

اگر رفیق شفیقی درست پیمان باش

حریف خانه و گرمابه و گلستان باش