بخندیم و بخندانیم

سلام و سلام 

پیرو پست قبلی  دوستان گفتند به جز ازدواج هیچ چیز این تنهایی را پر نمی کند . دستشان درد نکند. 

این مشارکت به من انگیزه نوشتن داد . حداقل این است که با هم  در تبادل اطلاعات و احساسات و افکار شریک می شویم . حتی اگر خلاف جهت هم فکر کنیم . و این وظیفه رسانه است . بنابراین با تشکر ویژه از دوستانی که مشارکت کردند . 

 

اما باور کنید ازدواج درمان خیلی از دردهایی که در باور و در زندگی سنتی ما از قدیم ؛  تعریف شده نیست . اگر قرار باشد برای فرار از تنهایی ازدواج کنیم ؛ قطعا روز برای رسیدن به آآرامش جدا می شویم . اگر قرار باشد ازدواج کنیم که کسی بیاید و تنهایی ما را پر کند قطعا روز احساس تنهایی بیشتر  همراه با پشیمانی خواهیم داشت . نه تنها دردی را دوا نکرده این بلکه دردی دیگر نیز اضافه کرده ایم . انگار از چاله به چاه افتاده ایم . 

 

به نظر شما چرا باید ازدواج کرد؟ یا بهتر بگویم چرا در فرهنگ ما بسیار تاکید به ازدواج شده تا جایی که این تاکید گاها به اجبار هم رسیده است ؟

 

به نظر شما یک انسان نرمال از زندگی چه چیری می خواهد ؟

آیا  رسیدن  به تکامل فقط زیر سایه ازدواج امکان پذیر است ؟

 

اینها سوالاتی ست که من پاسخ درستی برای آنها ندارم و فکر می کنم که صرفا مشتقات فرهنگی ماست که چینین دیدگاه هایی را در ذهن ما ایجاد کرده . دیدگاه هایی که در طول تاریخ این فرهنگ ریشه دوانده .  نه اینکه ادواج بد باشد ؛ نه به هیچ وجه چنین قصدی را ندارم . فقط معتقدم ازدواج درمان خیلی از دردهای امروز جامعه ما نیست . جامعه ما در مشتقات فرهنگی و تفکر کهنه و نو دست و پا می زند . نه می تواند مثال افکار و اندیشه های گذشتگان سیر و سیاحت کند  و نه می تواند به نو گرایی درست برسد . 

محدودیت های موجود اجازه درست اندیشیدن را نمی دهد . بنابراین ما به چند گانگی تفکر می رسیم که سبب می شود هر روز به عمق این تنهایی افزوده شود . 

و متاسفانه این تنهایی در بخش خلق و خو هم تاثیرگذار است چرا که انگیزه شادی در زندگی افراد تنها کمتر است .

می بینید افسردگی ؛ تنهایی و غم  هر سه با هم مهمان خانه هامان شده اند . 

خب , چه کنیم ؟

من هم مثل شما نمی دانم . 

شاید باد به این زندگی خودساخته ی خود خواسته بخندیم و بخندانیم .