آهسته آهسته به استقبال بهار می رویم

سلام.  

هر روز  که خورشید طلوع می کند، آرزو می کنم که همیشه عشق در وجود عزیزانم جاری باشد.  

لبخندی از مهر که بیاید، اشک شوق جاری می شود و باران رحمت غم ها را می شوید.  

وجود پر مهرتان همیشه زیبا و دلهایتان همیشه سبز.  

بر یک درخت یکسان نمی گذرد دو بهار

آهسته آهسته صدای پای بهار را می شنویم . زمستان عزم رفتن دارد ؛ اگر مجالی دهی این دو صبا هم می گذرد . بهار با تمام هیاهو لباس دشت و سبزه به تن می کند . زیبا تر  از همیشه به زمین می نشیند . 

موسیقی سیال زمان ؛ هر لحظه به گوش می رسد . 

بهار من را ؛ تو را و همه کسانی که با عشق نفس می کشند را صدا می زند . کوش بسپار به آوای طبیعت ؛ بدون شک صداب بهار را می شنوی . 

نفس بکش  با عشق نفس بکش .بگذار زندگی درون ریه هایت به جریان اوفتد . انوقت به هر عاشقی که رسیدی , لبخند بزن . عشق را هدیه کن . مثل رودخانه جاری باش. گاهی خروشان و گاهی با وقار و متین . 

به طیبعت نگاه کن . طبیعت باغیان می خواهد .  

اگر رزوی افت به شاخه های درخت رسید ؛ به درمانش امید داشته باش. اما اگر افت به ریشه زد ؛ بگذار و بگذر . 

اگر سال گذشته پر از اشوب  بود ؛ شاید سال آینده به امید شادی ؛ به امید لبخند صدا بزند . 

دریا

ماهی

خلاف رودخانه شنا کرد

در خیالش

دل به دریا زد

طفلی چه می دانست

دریا به آن پهناوری

تنهاست

روز وصل ماهی و آب

دریا فقط بلعید

دریا چه می دانست

رسم عاشقی

نوازش است

ماهی را برای خود می خواست

#واژه

قاصد

سلام

گاهی اوقات آدم باید به خودش انرژی بده.  انرژی مثبت.

منم اومدم اینجا تا به خودم انرژی بدم.  چونکه فردا تولدمه.  مثل همیشه یک دوست خیلی خوب دارم که یک روز زودتر ساعت 8 صبح تولدم را تبریک گفت. واقعاً شگفت زده شدم.  حتی خودم هم به یاد تولدم نبودم. 

اصلاً فکر نمی کردم، امروز کسی باشه و تولدم را تبریک بگه. 

می دونید من 27 اسفند به دنیا اومدم.  یعنی اصلا قرار نبود در این روز به دنیا بیام. نمی دونم چرا در دیدن این دنیا عجله کردم و 12 روز زودتر به دنیا اومدم.  نمی دونم اگر. این چند روز را دیرتر از موقع به دنیا می آمدم، سرنوشتم به چه صورت می شد.  اصلا تاثیری داشت یا نه.؟ 

به هر حال مجموعه عواملی  باعث شد که من. 27 اسفند به دنیا بیام.  (به مراتب اوضاع من از اون هایی که 30 اسفند به دنیا اومدن بهتره.  کاملاً قبول دارم)  اما همیشه فکر می کنم اگر اردیبهشت یا بهمن به دنیا می آمدم چه می شد. ؟ 

در هر صورت اندکی زودتر یا دیرتر، بالاخره به دنیا آمدم. 

وقتی به دنیا اومدم که همه درحال خونه تکونی هستند.. دارن گرد و غبار ها را از زندگی پاک می کنند.  امیدوارم گرد و غبار دلها را هم پاک کنند. 

حالا که پا به این دنیای عجیب و غریب گذاشتم، تولدم مبارک. 

برای خودم بهترین ها را آرزومندم. 

سال هاست این شعر را به مناسبت روز تولدم به خودم هدیه دادم. 

وقتی که آمدم

زمستان عزم سفر داشت

پرنده در فکر آشیانه بود و

مادرم خیره به دستان کوچکی که در می زد. 

دو قدم مانده تا بهار

قاصد فصل شکفتن بودم. 

#واژه

به نظرم، بهتر از هر جمله ای. خوبه که به خودم بگم

حالا که قاصد فصل شکفتن شدی، کمک کن تا افکار دیگران شکوفا بشه.  وظیفه قاصد شدن را به خوبی انجام بده. 

به خودم میگم :قاصد جان، تولدت مبارک.  همیشه قاصد عشق، قاصد خبر های خوب باش. 

و به تنهایی میگم :آمین

بریم دنبال خروس قندی

به قول باربد. 

آهای ممسلمونا.

چرا منو

به سایت همسایه راه نمی دین؟ 

چرا سایت همسایه باز نمی شه؟ 

همساده

همساده قدیمی

این چه وضعیه؟ 

آقای گوگل هم به روز نمیشه.  هوار هوار

بریم دنبال خروس قندی؟؟؟؟

آهای خروس قندی کجایی؟؟؟؟

 " باربد "

عشق و باز هم عشق

• عشق بزرگترین محرک زندگی انسان است.  یک سوبژکتیو  که قادر است از انسان یک قهرمان بسازد . یک اسطوره یا یک افسرده بالفطره.  

• ذهنیت درونی انسان او را وادار می کند که نسبت به بعد عاطفی وجود خود واکنش  نشان دهد. مثلا عاشق با دیدن معشوقه، قاف عشقش تند تر می زند.  یا از هیجان، نفسش به شماره  می افتد .  

• 
  

• عشق با خود دنیایی از رمز و راز را به همراه دارد.  و این رمز و راز نیز نشان دهنده ی سوبژکتیو بودن آن است.  

• 
  

از شما چه پنهان، همه را به پای تقدیر نوشتیم.

بشر قرن هاست که تمام گرفتاری ها. کج فهمی ها و نرسیدن به آرزو هایش را به پای تقدیر می نویسد  . شاید تنها راه مقابله با " من دیگرش " این باشد که تمام ناکامی ها  را  به پای تقدیر بنویسد.و خود را از"  چه کنم "چه کنم ها،  نجات دهد.  

از آن طرف اگر عنصری بنام تقدیر در زندگی بشر نبود، این ناکامی ها را به پای چه کسی می نوشت.؟  چگونه خود را از سرزنش " من دیگرش " نجات می داد؟  

حال و هوای این روز های بشر چگونه است؟  اصلاً به خود اجازه فکر کردن می دهد؟  یا با دلایل واهی مدام در پی خفه کردن " من  دیگرش " آرام می نشیند، پا را روی پای می گذارد  و چای  می نوشد.  

این " من دیگر " کیست که هم نابود می شود و هم نابود می کند؟   

آیا دغدغه بشر امروز " من دیگرش " است ؟ 

اصلاً لابه لای گرانی، هزاران قرض و قوله، مشتی لاطائلات ، 

نگرش پوچ جامعه نسبت به اکثر مسائل، جایی برای " من دیگر " باقی. می ماند.؟  

شما بگویید،  پای تقدیر را کجای این زندگی بنویسیم که درست باشد.؟ 

لابه لای باید ها و نباید های زندگی، مسئله جبر و اختیار کجای زندگی بشر جای دارد. ؟ آیا در زندگی بشر مفهوم جبر و تقدیر همسان هستند؟  

اگر همه زندگی جبر است پس تکلیف اختیار چه می شود؟  

این مسائل دیالکتیک زندگی بشر است.  از آغاز تا انتها.  

طبیعتا زندگی بشر پیوسته در ستیز است، گاهی به این سو و گاهی به آن سو.  

انسان موفق کسی ست که از اختیارات خود به درستی بهره بگیرد.  حال آنکه مفهوم درست و غلط بودن. در زندگی بشر ،تا حدودی نسبی ست.  

اگر بخواهیم به موضوع عمیق تر بنگریم می بینیم که انسان هم، خود موجودی نسبی ست . طبیعی ست که برای،یک انسان نسبی، تمام تعاریف نیز نسبی ست.  مطلق گرایی در زندگی بشر جایی ندارد . 

انسان زمانی می تواند احساس رضایت را در خود تقویت کند که از اختیارات خود، متناسب با شرایط ،به طور نسبی ،پیروزی را بدست بیاورد.  احساس پیروزی یکی از عوامل مهم رسیدن به رضایت در زندگی ست.  

آیا انسانی که احساس رضایت را در زندگی به وفور تجربه کرده ،متناسب با مسئله جبر پیش رفته یا اختیار؟ تقدیر در زندگی اش پررنگ بوده یا تصمیم ؟ 

من فقط می دانم زندگی یک بازه زمانی کوتاه دارد.  زمان  همیشه با سرعت بیشتری نسبت به انسان ها در حال دویدن است . سرعت عمل در تصمیمات بشر نقشی اساسی خواهد داشت. بنابراین می توان معتقد بود که این بشر است که جبر و اختیار زندگی خود را می  سازد .  

هر کسی را بهر کاری ساختند

حصرت مولانا،  چقدر زیبا گفته 

هر کسی را بهر کاری ساختند

میل آن را در دلش انداختند

امروز برای پانسمان سوختگی دست پدر همراه او به بیمارستان رفتم.  انقدر سخت و طاقت فرسا بود که حد و اندازه  نداشت.  

 دیدن تراشیدن زخم پدر، با اینکه بی حسی  تزریق شده بود، خیلی سخت بود.   انگار جان من را می گرفتند. و ذره ذره وجود من را می تراشیدند.  

اما برای جلوگیری از عفونت لازم بود که سوختگی و قشر رویی پوست را بتراشند.    . پدر تحمل کرد.  اما من مثل پدر قوی نبودم.  

با اینکه حرفی نزدم و سکوت کردم اما من را از اتاق بیرون کردند.  

پذیرفتم چون طاقت دیدن آنهمه درد را نداشتم.  هر بار که پدر چشمش را از درد می بست من غصه می خوردم.  

تمام این مدت به چهره خونسرد پرستار فکر می کنم.  

خودم را به جای آن پرستار گذاشتم،. واقعا تحمل درد دیگران در توان من نیست.  

خلاصه از لحظه ای که منزل رسیدم، سردرد دارم . احساس کوفتگی می کنم.  

باید پذیرفت که 

هر کسی را بهر کاری ساختند

میل آن را در دلش انداختند

من می گویم غر زدن یک نویسنده، شما بگو انتقاد.

سلام.  

دوست داشتم اینجا بنشینم و مثل خیلی از آدم ها غر بزنم. از زمین و زمان شکایت کنم .   مثلا بگم برای منه نویسنده که هر چهار ماه، یک بسته 500 تایی کاغذ A4 را می نویسد.  مبلغ هفتاد هزار تومان منصفانه نیست.  همین عدم منصفانه بودن قیمت کاغذ، تاثیر مستقیم روی چاپ کتاب و کتاب های موجود در کتاب فروشی ها دارد .  

نتیجه چه می شود ؟ سرانه ی مطالعه کتاب هر روز کمتر از روز قبل خواهد شد.  

دور بودن از فرهنگ کتاب و کتابخوانی، یعنی بعد اندیشگانی جامعه ای رو به زوال می رود.  جامعه خالی از تفکر ،یک جامعه رو به انحطاط است. این جامعه به مرور زمان به سمت و سویی پیش می رود که از سلامت روان جوانان آن کاسته خواهد شد.  

افسردگی ناشی از بیکاری و، عدم احساس مفید بودن.،  عدم فعالیت های فرهنگی درست،  عدم وجود نویسندگانی که انگیزه برای نوشتن مطالب مفید، آموزنده و انگیزه بخش را ندارند تا جامعه را به تفکر و تغییرات ریشه ای و درست وادارند،  عامل اصلی ایجاد باور نهلیسم در بین جوانان است  .  

 معتقدم  که آمار نهلیسم ها در جامعه هر روز بیشتر از روز قبل می شود.  با بالا رفتن آمار نهلیسم ها هر روز آمار خودکشی جوانان بیشتر خواهد شد.  

با نگرشی ساده به موضوع به سادگی درمیان یابیم که این همه بدبختی در جامعه با بالا رفتن قیمت کاغذ. !  

شاید بد نباشد که وقت بگذاریم و برای قیمت ناعادلانه کاغذ هم فکری کنیم.  

آوای تو می خواندم از لایتناهی

شب ها که سکوتست و سکوتست و سیاهی
آوای تو می خواندم از لایتناهی

آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شبها که سکوتست و سکوتست و سیاهی

امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه مهر تو چو ماهی

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی

فریدون مشیری